Doodshoofdaapjes hebben een korte, dichte en zachte vacht. De rug, armen, handen en voeten zijn roodachtig of geel van kleur, de schouders en achterpoten zijn meer grijzig. De buikzijde is gelig of licht oker. De staart heeft een zwarte punt. De bovenkant van de kop is zwart tot grijzig van kleur, en het gebied rond de ogen en oren is wit, evenals de keel en beide zijden van de nek. De huid rond de lippen en de neusgaten is kaal en zwart van kleur. Doodshoofdaapjes worden 25 tot 36 centimeter lang, met een 35 tot 45 centimeter lange staart en een gewicht van 500 tot 1000 gram.Doodshoofdaapjes leven in de primaire en secundaire regenwouden van Latijns-Amerika, langs rivieren of in mangroves. Ook in bosplantages komen ze voor. Het zijn dagactieve boombewoners. Soms komen ze ook op de grond. Ze bewegen zich in de bomen voort met korte sprongen van tak naar tak. Rond het middaguur houden de dieren een rustpauze.Doodshoofdaapjes leven in kleine tot zeer grote groepen, bestaande uit tien tot meer dan driehonderd dieren, gemiddeld dertig à veertig dieren. Door in grote groepen te leven, zijn deze dieren veilig voor roofdieren. Ook zijn er gemengde groepen bekend met andere primatensoorten, als kapucijnapen en oeakari's. Deze groepen zijn niet territoriaal. Deze groepen bestaan weer verder uit kleinere subgroepen, die bestaan uit volwassen vrouwtjes en hun jongen of uit onvolwassen en jonge volwassen mannetjes. Tijdens de paartijd ontstaat er door middel van gevechten een hiërarchie onder de mannetjes. De dominante mannetjes mogen omgaan met vrouwtjes.

Het zijn omnivoren, die zich voeden met vruchten, bessen, noten, zaden, knoppen, bloemen, gom, insecten, spinnen en kleine gewervelden.

mandril

Mandrillus sphinx

Hier boven zie je de mandril.je herkent mandrillen aan de opvallende rode en blauwe neus. Mannetjes zijn veel groter dan wijfjes en ze zijn de grootste(niet mensapen)ter wereld.Ze leven in gemengden groepen met een dominant mannetje.  Ze kunnen troepen vormen van wel 250 dieren.Meestal zoeken ze op de grond naar fruit,zaden,eieren en kleine zoogdieren. Lengte 81 cm staart 9 cm gewicht 37 kg.Een mandrilmannetje heeft hoektanden die zo groot zijn als de duim van een volwassene man. De mandril lijkt op een aap met oorlogskleuren. Hij heeft enorme hoektanden ter grootte van de duimen van een mens en leeft gewoonlijk in een groep of harem, geleid door een dominant mannetje. Dit mannetje dat aan het hoofd staat is het meest kleurrijke lid van zijn troep, die voornamelijk uit vrouwtjes bestaat. Hij heeft een kenmerkende blauwe, paarse en rode tekening, een feloranje kin, snorharen aan de zijkant en een blauw tot lichtpaars achterste. Ondanks zijn woeste verschijning, is de mandril toch een schuw dier en veel van zijn levensstijl en gedrag blijft voor ons een mysterie. Een mandril wordt ongeveer 63 tot 81 cm lang.Mandrils leven in grote troepen die voornamelijk uit vrouwtjes bestaan. Binnen iedere troep zijn verschillende harems, ieder met één mannetje. Een dominant mannetje voegt zich bij een harem voor alleen de paartijd, of als permanent lid. Andere mannetjes kunnen zich erbij voegen, maar zijn dan lager in rang, terwijl sommige grotendeels solitair leven. De groepsgrootte varieert van kleine harems van vijftien tot dertig dieren, tot grotere troepen van driehonderd dieren. In het verleden, toen er nog volop mandrils waren, voegden ze zich soms samen tot een supertroep van meer dan duizend dieren. Overdag brengen mandrils het grootste deel van hun tijd door met voedsel zoeken op de grond. Iedere nacht kiezen ze een nieuwe slaapplaats in de bomen om roofdieren te ontlopen. Ze markeren hun territorium met geur en verdedigen het tegenover rivalen. Net als andere primaten, vlooien mandrils regelmatig elkaars vacht. Doordat de bosachtige gebieden waarin mandrils leven zeer snel verdwijnen worden zij in hun voortbestaan bedreigd. In het wild zijn er nog maar ongeveer drieduizend over.

tijgers

Panthera tigris tigris

lengte 2,8 m

De Bengaalse tijgers zijn bedreigd omdat op zijn vacht word gejaagd die gebruiken ze in China voor jassen,doeken,en matten dat is heel erg want de tijger zelf is veel mooier dan zo'n doek,jas of een mat.er leven nu nog alleen maar tijgers in India oost Rusland zuidoost-Azië in een gebied dat bij elkaar opgeteld nog maar 7 procent beslaat van zijn oorspronkelijke leefgebied.Ook in het noorden van China leeft nog een kleine populatie tijgers.alle tijgers in het wild lopen gevaar in een zware klem of valstrik van commerciële stropers te lopen.In Azië worden veel onderdelen gebruikt al medicijn ,een gewoonte die al heel veel tijgers het leven heeft gekost.Die medicijnen zijn in middels peper duur maar door de toegenomen welvaart in Azië voor steeds meer mensen bereikbaar. Dus blijven de criminele stropers hun illegale praktijken uitvoeren.want hoe minder tijgers hoe meer ze opbrengen. een tijger is goud waard.Een ander probleem voor de tijger is de ruimte.tijgers hebben uitgestrekte gebieden nodig om te kunnen jagen en zich te kunnen voortplanten.Aaneengesloten natuur is in de sterkte waar ze leven steeds moeilijker te vinden .Waar eerst bossen waren,zijn nu huizen,boerderijen,wegen,fabrieken,plantages en houtkapbedrijven.veel tijgers sterven of krijgen geen jongen meer omdat hun leef gebied te klein word om voldoende prooien te vinden.Of omdat op die prooien ook illegaal word gejaagd.De Bengaalse tijgers waren bijna uit Nepal verdwenen.De laatste jaren gaat het iets beter met de dieren:in de jungle,aan de voet van de Himalaya,leven nu ongeveer 200.De Himalaya tijger stichting wil dat aantal in 5 jaar verdubbelen.Hoe?Door bulldozers het bos in te sturen!Ze sluipen,jagen,vechten en beschermen hun welpen.De machtige tijgermoeders van Ranthambore in India laten niet met zich spotten.wie in hun gebied komt moe zich aan de regels houden.DE BRUL VAN TIJGERS ZIJN OP 3 KM AFSTAND TE HOREN.

reuzenpanda

ailurooda melanoleuca 

De reuzenpanda,s zijn bijna uitgestorven ze leven nog alleen in china en er worden veel te veel bamboe bossen gekapt dus het leefgebied voor de panda,s word steeds kleiner.Na een hele tijd wachten heeft nederland er 2 in ouwenhands dieren park ze heten woeweng en sxinja ouwenhadsdierenpark verzorgd ze goed.Er leven nu 1.864 panda s' in china wij willen dat wereldnatuurfonds een alarm maakt voor meer dieren.er leven meer reuzenpanda s' WNF.De reuzenpanda is een bekend dier vanwege de iconische status als bedreigde diersoort. De panda wordt onder andere als logo gebruikt door het World Wide Fund for Nature. Door de opvallende lichaamstekening en de bolle vorm van hun gezicht in combinatie met de 'grote' zwarte ogen worden panda's beschouwd als aandoenlijk en aaibaar. De manier waarop de dieren eten, zittend op het achterwerk, doet enigszins menselijk aan. Daarnaast is de neiging tot spelen aanleiding voor de populariteit onder het grote publiek. De reuzenpanda is ondanks het aandoenlijke uiterlijk niet ongevaarlijk voor de mens en kan zich als het moet fel verdedigen.

De panda komt voor in delen van Azië en leeft endemisch in China. Het is een bewoner van berggebieden op enige hoogte boven zeeniveau. De panda is een bedreigde diersoort, omdat het verspreidingsgebied door toedoen van de mens steeds kleiner is geworden. Oorspronkelijk was het meer een bewoner van laaggelegen gebieden, maar door de ontginning als landbouwgrond zijn deze ongeschikt geworden als leefgebied. In het wild leven tussen de 1000 en 2000 panda's. Ze hebben een versnipperd verspreidingsgebied, wat betekent dat er ver uit elkaar gelegen populaties zijn.

De panda is een roofdier dat zich heeft gespecialiseerd in het eten van planten. De beer leeft vrijwel uitsluitend van bamboe, wat in grote hoeveelheden voorkomt in het natuurlijke leefgebied. Af en toe worden ook wel andere planten of kleine dieren gegeten. De panda wordt in verschillende dierentuinen gehouden, vaak met als doel om nageslacht te produceren. De panda staat echter bekend als niet erg gewillig als het de voortplanting in gevangenschap betreft.

goliatvogelspin

leeuwen

Panthera leo

Leeuwen zijn door bijna heel afrika te vinden.Ze lijken groter en gevaarlijker door hun manen.De leeuwen met de mooiste manen zijn voor leeuwinnen het knapst. Leeuwen hebben  soms wel last van dat lange haar.prooien zien de leeuwen sneller door de manen,de haren zijn populair bij de parasieten en leeuwen blijven soms met hun haar achter prikkelbosjes haken.Zo'n grote pruik in de brandende savannezon,dat is ook gewoon heet.

helmbasilisk

Basiliscus basiliscus

Deze hagedis hier boven is een helmbasilisk.LOPEN OVER WATER De helmbasilisk laat zich niet tegenhouden door water.Dit superdier rent er gewoon overheen!Tussen zijn tenen zitte huidflapjes.Door met zijn poten supersnelle fietsbewegingen te maken,ontstaan er een soort luchtbellen.Zo zinkt de hagedis niet als hij over het water rend. De luchtbellen verdwijnen snel.Daarom moet hij keihard rennen,zodat hij niet zinkt!DE HELMBASILISK  RENT MET VIJF TOT ACHT KM PER UUR OVER HET WATER!ZWEMKAMPIOEN Zo'n sprintje trekken,houdt de helmbasilisk geen tientallen meters lang vol.Gelukkig kan hij ook supergoed zwemmen.Plons! De helmbasilisk komt aan zijn naam door de grote kam op zijn hoofd van een mannetje.Die lijkt op een helm.

Haaien

de bedreigingen van de natuur

Elk jaar sterven er prachtige diersoorten uit.Voorgoed.Meestal verdwijnen ze omdat hun natuurlijke leefomgeving is aangetast of vernietigd.Als een dier zijn eigen plekje op aarde verliest,sterft het als het geen nieuwe leefomgeving vindt.dat is natuurlijk ook heel erg de dieren sterven niet altijd meteen uit alleen soms kan je er nog iets aan doen daar staan wij voor niet jaren lang alleen maar onderhandelen maar er voor gaan.Aan vele kusten verrichten vissers hun handwerk traditionele wijze.In Goa worden kruisnetten het water neergelaten om dicht aan de oppervlakte kleine vissen te vangen.Zwemmen er vissen over de rand van het net weg,dan wordt het snel opgehaald.Voor de kust van Sicilië is een school tonijnen in een groot net terechtgekomen,geen ontsnappen mogelijk is.Met lange haken trekkende vissers de wild om zich heen slaande dieren aan boord.

De visserij heeft zich de afgelopen decennia enorm ontwikkeld. Netten zijn groter geworden en worden aan elkaar gekoppeld tot kilometers lengte. Radars en satellieten kunnen scholen vis steeds makkelijker traceren. Wereldwijd wordt ongeveer 85 procent van de commerciële vissoorten maximaal bevist of zelfs overbevist.

lijst bedreigde diersoorten

ethiopische wolf

Canis simensis

Om de laatste paar honderd Ethiopische wolven te beschermen,worden honden in de omgeving ingeënt om de verspreiding van ziekten te voorkomen.

De Ethiopische wolf heeft een rode vacht met een witte kin, borst en onderzijde. De snuit en poten zijn in vergelijking met andere leden van het geslacht Canis lang. Hierdoor heeft het dier wat weg van de gewone vos. De oren zijn breed en driehoekig.

Ethiopische wolven worden 84 tot 100 centimeter lang, 53 tot 62 centimeter hoog en 11 tot 20 kilogram zwaar. De staart wordt 27 tot 40 centimeter lang. Mannetjes worden gemiddeld zo'n 20% groter dan vrouwtjes.De Ethiopische wolf komt enkel voor in afroalpiene graslanden gelegen in de hooglanden van Ethiopië, tussen de 3000 en 4500 meter hoogte, boven de boomgrens. Zo'n 15000 jaar geleden was Afrika koeler, en strekten deze heidegebieden zich uit over een groter gebied.

hyacinthara

Anodorhynchus hyacinthinus

Anodorhynchus hyacinthinus

De hyacinthara komt in het wild voor in de regenwouden van het oostelijk deel van het Amazonegebied in Brazilië Bolifia en Paraguay.

Status als voor uitsterven kwetsbare diersoort

De aantallen van wilde populaties nemen sinds de jaren 1990 in snel tempo af door illegale vangsten en door aantasting van het leefgebied. De handel is volgens de CITES overeenkomt formeel verboden. Tussen 2000 en 2013 stond deze papegaai als "bedreigd" op de internationale Rode Lijst van de IUCN. Na 2013 is deze status "verzacht" tot kwetsbaar omdat uit nader onderzoek bleek dat de afname niet zo snel was als aanvankelijk gedacht. Wel werd gemeld dat die afname gedurende de laatste drie generaties nog hoog was. Volgens een schatting uit 2003 waren er toen nog 4300 volwassen dieren en nam dit aantal af. Om deze redenen staat deze ara sinds 2014 als kwetsbaar op de rode lijst.

In gevangenschap

Algemeen

De hyacinthara is vanwege zijn prachtige kleuren een populaire papegaai bij verzamelaars. Maar het is ook een zeer dure vogel, waardoor hij zelden door particulieren wordt gehouden.

Dieet

In gevangenschap eten veel hyacinthara's een mix van zaden, fruit en groenvoer. Een zadenmix werkt echter het selectief voeren of 'browsing' in de hand, waarbij de vogel alleen de lekkerste zaadjes eet en de rest negeert. Het gevolg is dat een vogel een dieet binnenkrijgt dat deficiënt is aan vele voedingsstoffen waaronder vitamine A en aminozuren, en een te hoge verhouding calcium/fosfaat bevat.

Voedingsdeficiëntie is de meest voorkomende oorzaak van ziektes bij vogels die als gezelschapsdier worden gehouden.Daarom is het zeer aan te raden om de papegaai een goed pelletvoer te geven. Pellets zijn brokjes waarin alle voedingsstoffen homogeen verdeeld zitten, waardoor 'browsing' niet meer mogelijk is en voedingsdeficiënties voorkomen worden.

Hyacinthara's mogen, net als elke papegaai, groenvoer en fruit alleen als traktatie krijgen naast een uitgebalanceerd dieet. Te veel fruit verhoogt de energiedichtheid van de maaltijden en werkt obesitas en voedingsdeficiënties in de hand. Als traktatie kan men de vogel kleine stukjes banaan, peer of appel geven, maar de normale brokjes, uit de hand gegeven, worden door het dier ook gewaardeerd en hebben geen nadelige effecten op de gezondheid.

Huisvesting

Papegaaien zijn echte klimvogels. Ze kiezen er vaker voor om van het ene plekje naar het andere te klimmen dan dat ze ernaartoe vliegen. Daarom is het het beste voor de vogel dat zijn kooi horizontale spijlen heeft in plaats van verticale, zodat hij makkelijk kan klimmen. Papegaaien zijn intelligente dieren, ze kunnen al spelenderwijs dingen leren, bijvoorbeeld hoe ze een bel moeten luiden met hun snavel of hoe ze een bakje open kunnen maken waar iets lekkers in zit.

Wel hebben alle papegaaien extreem veel aandacht nodig. Dit komt doordat het van nature zeer sociale wezens zijn die over het algemeen, net als bij de meeste mensen, een partner voor het leven uitkiezen. Bij gebrek aan een natuurlijke partner kiezen papegaaien een mens uit als levensgenoot. Als de vogel niet genoeg aandacht krijgt, kan hij gaan verenplukken, als reactie op de verveling en eenzaamheid.

Giftig

Hyacinthara's, en praktisch alle andere vogels, zijn zeer gevoelig voor de dampen die vrijkomen bij het bakken met telfan-pannen.Ook kunnen de vogels niet tegen avocado, kersenpitten, cafeine en chocolade. Daarnaast is rook van bijvoorbeeld sigaretten zeer schadelijk voor vogels net als wierook en de dampen van luchtverfrissers.

kakapo

Bedreiging

De dreiging van uitsterven van de kakapo is het gevolg van de door de mens geïntroduceerde predatoren op de voorheen predatorloze eilanden van Nieuw-Zeeland. In die biotoop, zonder natuurlijke vijanden, verloor de kakapo het vermogen tot vliegen en ontwikkelde een ingewikkelde voortplantingswijze waardoor overpopulatie werd voorkomen. Met de kolonisatie van Nieuw-Zeeland door de mens kwamen dieren als ratten, honden, katten en hermelijnen mee. Deze zorgden ervoor dat de kakapo vrijwel uitstierf.

Bescherming

In 1894 werd een reddingspoging gedaan onder leiding van richard Henry. Enkele honderden kakapo's werden overgebracht naar het eiland resolutoin island, maar helaas voor de vogels doken daar zes jaar later ook hermelijnen op. Er werd verder niets gedaan om de vogels te beschermen.

Men ging er al van uit dat de kakapo was uitgestorven toen er in 1974 nog een populatie in flior, in het zuidwesten van het Zuiderierland van Nieuw-Zeeland, werd ontdekt. In 1977 werd ontdekt dat deze populatie uit 18 exemplaren van uitsluitend het mannelijk geslacht bestond. In datzelfde jaar werd echter nog een populatie van ongeveer 200 exemplaren ontdekt op Stewardeiland. In 1980 bleek dat in deze populatie ook vrouwtjes aanwezig waren. In de jaren 1981 en 1982 werd de populatie in haar geheel verhuisd naar vijf eilanden zonder roofdieren, om de soort te behoeden tegen uitsterven. Van de populatie in Fiordland waren in 1987 nog minstens drie mannetjes in leven, maar daarna zijn de vogels daar niet meer waargenomen.

De vogels op de vijf, later vier eilanden (op een van de eilanden bleken de kakapo's zich niet voort te planten, waarop de dieren werden verplaatst) worden intensief beschermd en gevolgd. Dit gebeurt zozeer dat elk dier zijn eigen naam heeft. Op Codfisheiland zijn de enige vaste bewoners de onderzoekers van het Kakapo Recovery Plan die specifiek deze vogels volgen.

Recentere pogingen om de Kakapo te beschermen vonden ook in gevangenschap plaats. Opvallend bij deze poging tot fokken was dat er veel meer mannetjes dan vrouwtjes werden geboren, terwijl dit verschijnsel niet bekend was vanuit de studies met wilde populaties. Gedragsecologie heeft hier uiteindelijk opheldering kunnen brengen. Dat er meer mannetjes dan vrouwtjes geboren werden kon geen toeval zijn. De moeders zouden, net als andere vogelsoorten, over het vermogen kunnen beschikken om de sex ratio (de verhouding tussen mannelijke en vrouwelijke nakomelingen) te manipuleren. Van wilde Kakapo's was bekend dat de mannetjes onderling een hevige competitie om paringspartners (male mate competition) kenden. De vrouwtjes in het fokprogramma dachten hier handig op in te spelen door vooral zoons voort te brengen nu ze die mogelijkheid hadden. Ze kregen van hun verzorgers namelijk opeens dagelijks voedsel van hoge kwaliteit voorgeschoteld. Het verlagen van de voedselkwaliteit maakte dat er na een tijdje weer evenveel zoons als dochters geboren werden, wat uiteraard goed nieuws was voor het fokprogramma.

geelvintonijn

Thunnus albacares

De geelvintonijn is voor de visserij van groot commercieel belang en is de op één na meest ingeblikte tonijnsoort.Sinds de blauwvintonijn wordt bedreigd, wordt er meer gevist op de geelvintonijn, waardoor de populatie meer onder druk komt te staan. De wereldwijde populatie van geelvintonijnen neemt af en de IUCN-status is aangescherpt tot 'gevoelig'.De geelvintonijn komt wereldwijd voor in (sub-)tropische delen van alle oceanen en in verschillende brak watergebieden. De vis komt ook voor in de Middellandse Zee. De diepteverspreiding is 0 tot zeker 400 m onder het wateroppervlak. Gegevens uit het merken van vissen toont dat de dieren trans-Atlantisch migreren en dus enorme afstanden afleggen.De geelvintonijn (Thunnus albacares) is een straalvinnige vis uit de familie van makrelen (Scombridae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtige (Perciformes). De vis kan een lengte bereiken van 239 cm en is herkenbaar aan zijn twee gele vinnen. De hoogst geregistreerde leeftijd is 8 jaar.